Szaty liturgiczne

W zgromadzeniu liturgicznym, rozmaitość szat jest znakiem zewnętrznym różnych funkcji wynikających z różnych stopni święceń i posług liturgicznych. ogólne wprowadzenie do mszału tak o tym mówi: "Szatą liturgiczną wspólną dla duchownych i ministrantów wszystkich stopni jest alba, przepasana w biodrach paskiem, jeżeli nie jest uszyta w taki sposób, że przylega do ciała nawet bez paska."

Jeżeli alba nie osłania dokładnie zwykłego stroju koło szyi, przed nałożeniem alby należy włożyć humerał. Albę można zastąpić komżą, ale nie wtedy, gdy się wkłada ornat lub dalmatykę lub gdy zamiast ornatu czy dalmatyki nakłada się samą stułę". W cytacie tym wyliczone są następujące części szat liturgicznych: humerał, alba, pasek, stuła, ornat, dalmatyka i komża.

Średniowieczna symbolika szukała związku szat liturgicznych z osobą Chrystusa, bądź też z Mszą świętą. Od XI w. do modlitw odmawianych przy wkładaniu

szat liturgicznych

weszła symbolika o charakterze moralnym. W szatach liturgicznych symbolika widzi cnoty, jakimi odznaczać się mają ci, którzy je noszą.